Eindzege wereldbeker veiliggesteld in Emmen

Emmen 2017Het is inmiddels al weer even geleden, maar op de laatste dag van juni en de eerste dag van juli stonden de laatste wedstrijden om de wereldbeker al op het programma. Dit keer niet in een ver buitenland, maar in eigen land, in Emmen. Emmen is voor mij overigens verder dan Oostende, al scheelt het niet veel. Op dinsdagavond ben ik afgereisd naar Emmen, om woensdag in de fietsenschuur van het hotel mijn training af te werken. De weergoden werkten namelijk niet mee. Donderdag waren ze mij en ook de andere rijders beter gezind, tijdens de training (op het parcours) is het bijna al die tijd droog gebleven.

Een deel van het parcours liep over de provinciale weg. Trainen hierop buiten de gereserveerde twee uur op donderdag was uit den boze. Ik heb het parcours verkend en in mij opgenomen. Ik ben die dag ook gevolgd en geïnterviewd voor de uitzending bij Ziggo Sport (klik hier voor de gave video). Na de verkenning hadden we kort een team meeting. Hierin werd de informatie die op dat moment beschikbaar was met ons gedeeld, waarna ieder zijn eigen weg kon gaan.

Vrijdag 30 juni was de dag van de tijdrit. Ik mocht als leidster in de wereldbeker als laatste van start gaan. Mijn voorsprong op de nummers twee was echter minimaal en ik zou alles uit de kast moeten halen, of het geluk moeten hebben dat mijn directe belaagster op haar beurt weer geklopt wordt. Dit klinkt heel ingewikkeld en ik kon niet meer doen dan zo hard mogelijk rijden.

De tijdrit was zeventien kilometer lang en daarbij was ik gewaarschuwd voor sterke wind tegen op de weg terug. De situatie was echter duidelijk gewijzigd, want ik had relatief weinig last van wind. Ik leek het tempo hoog te kunnen houden en zo ook mijn vermogen, maar uiteindelijk eindig ik 'slechts' als derde. Gezien het parcours niet geheel onverwacht, maar ik schrok van het gat met de nummers één en twee. Dat was groter dan ik had verwacht. Mijn uitgangspositie om de wereldbeker overall te winnen, was na de tijdrit echter wel beter dan ik verwacht had. Die moest ik binnen kunnen halen.

Met het weer hadden we achteraf gezien echt nog wel geluk. Ik heb het tijdens mijn voorbereidingen op de tijdrit en tijdens de tijdrit zelf drooggehouden. Maar op het moment dat de huldigingen begonnen, viel er een plensbui. Wij stonden droog, het publiek echter niet. En nadat de huldigingen afgelopen waren, gingen de laatste categorieën wel van start op een nat parcours.

Op zaterdag reed ik de wegwedstrijd en moest ik gaan proberen om de wereldbeker binnen te halen. Ditmaal reden we wel echt onder natte omstandigheden. We startten met alle damescategorieën tegelijk, waarbij we ons snel probeerden af te splitsen en dat lukt ook. Slechts één dame uit een andere categorie wist te volgen. Ze bemoeide zich niet met onze wedstrijd, maar blijft er al die tijd bij. Alleen toen we op het oplopende stuk versnelden moest ze even afhaken, maar ze wist telkens terug te komen.

Ik hield mijn directe concurrente in de gaten, maar wist dat ik haar kon hebben. We hielden het tempo aardig hoog, hoewel dat op de weg 'heen' niet meeviel. De wind was namelijk behoorlijk. Ik zat vervolgens in tweede positie toen we aan de laatste kilometer begonnen, maar wist deze positie niet vast te houden. Ik werd nog voorbij gereden door de uiteindelijke winnares van de wegwedstrijd, maar dat deed er eigenlijk niet toe Mijn derde plek was namelijk voldoende voor de eindoverwinning in het wereldbekerklassement. En dat is voor mij even belangrijker!

Laura