Met de wedstrijden in Almere en Rotterdam achter de rug, was haar seizoen al gestart, maar voor Laura is het donderdag écht begonnen. In Oostende staan deze dagen de eerste World Cup wedstrijden gepland en daarbij reed ze donderdag de tijdrit. Die ging goed en niet zomaar goed. Laura won en haalde wereldkampioene Andrea Eskau zelfs in. "Ik ben heel blij. Het is nog vroeg in het seizoen, maar mijn begin is goed."

Vorig jaar won Laura het World Cup klassement en daardoor mocht ze in Oostende als laatste starten, achter Eskau. "De zenuwen had ik vrij lang onder controle", vertelt ze. "Pas toen ik ter voorbereiding van mijn start bij het parcours was, sloegen ze echt toe. Dat weerhield me er niet van mijn voorbereidingen goed te doen." En Laura was ook goed weg bij de start. "Daarbij concentreerde ik me direct op mijn taak; zorgen voor een goed ritme en een goed vermogen."

Twee rondes van negen kilometer moesten er afgelegd worden, waarbij het eerste deel van de ronde technisch is. "Dat technische deel is niet echt wat voor mij, dus ik moest zorgen dat ik er goed doorheen kwam en niet teveel tijd verloor. Na ongeveer anderhalve kilometer draaide ik de Zeedijk op. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een dijk langs de kust. Deze volgden we bijna vier kilometer, waarna we keerden en hetzelfde stuk terug moesten. Het keerpunt ging niet helemaal lekker, maar ik haalde de bocht en vond snel mijn ritme terug."

Vrijwel direct passeert Laura de Italiaanse Ana Maria Vitelaru. "Op dat moment hoorde ik van de bondscoach dat ik al vijftien seconden was ingelopen op Andrea. En dat terwijl ik pas 'net' onderweg was. Ik zag haar in de verte ook rijden en dat werkte als een rode lap op een stier. Maar ik wist ook; het is nog lang, dus ik moet geconcentreerd blijven. Ik mocht me niet opblazen, want de eerste ronde zat er nog niet eens op."

Verschillen zelden groot
Vijfhonderd meter na de doorkomst zag Laura haar vader staan. "Hij riep me toe dat het goed ging en ik ging weer het technische gedeelte in. Opnieuw moest ik ervoor zorgen dat ik daar geen fouten zou maken en ik kwam er goed doorheen. Op de Zeedijk zag ik dat ik zichtbaar was ingelopen op Andrea. Op dat moment speelde ook de gedachte door mijn hoofd dat het mooi zou zijn als ik haar kan inhalen. Dat is me in mijn carrière nog niet eerder gelukt. Vaak start Andrea ook achter mij en de keren dat ik haar versloeg in een tijdrit, waren de verschillen zelden groot."

Maar ook al had ze Eskau in het zicht, Laura moest nog wel even. "Bij het laatste keerpunt merkte ik wel dat ik vermoeid begon te raken. De bocht daar ging ook niet lekker, maar ik haalde hem nog net. Vol in de achtervolging op Andrea dus, die nog zo'n tien seconden voor me reed. Ik had het idee dat ik dat gat moest kunnen dichten en dat lukte. Waar ik haar precies inhaalde weet ik niet eens, maar het voelde goed toen het moment daar was."

Juichend over de streep
Het was ook het moment dat Laura heel zeker wist dat ze ging winnen. "Ik moest nog even doorrammen, of misschien wel meer doorharken tot de streep. Maar ik was alle andere dames gepasseerd en er was niemand achter mij gestart. Ik wist dus dat ik ging winnen en dan harkt het toch wel lekker. Ik kwam dan ook juichend over de streep!"

Zaterdag komt Laura opnieuw in actie in Oostende. "Dan wordt voor mij de World Cup vervolgd met de wegwedstrijd. Dat is een nieuwe wedstrijd, met wederom kansen. We gaan zien wat die dag brengt. Ik heb er in ieder geval zin in."