In het Canadese Baie-Comeau heeft Laura afgelopen weekend haar eindzege in de World Cup veiliggesteld. Waar ze de wedstrijden eigenlijk alleen maar uit hoefde te rijden, was zelfs dat uiteindelijk niet eens nodig geweest. Laura bleek namelijk de enige uit haar H5 klasse die de moeite had genomen om naar Canada af te reizen. "Dat maakt het lastig om iets over de wedstrijden te zeggen, maar ik ga het toch doen", zo vertelt ze. "Want ondanks het gebrek aan tegenstand was het een leuke wedstrijd."

Waar alle andere vrouwencategorieën de tijdrit over één ronde reden, moest Laura er juist twee. "Het parcours was uitdagend! Het begon licht oplopend om vervolgens acht procent naar beneden te duiken. Onderaan de afdaling volgde een haakse bocht naar links. Op de stukken waar het vlak was speelde de wind nog een rol. Het ruim negen kilometer lange rondje was afwisselend, bochtig, met wind, een afdaling, oplopende stukken en een klim van acht procent. Die laatste was namelijk de weg die we ook afdaalden in het begin van het rondje. De klim begon ongeveer op vier kilometer van de meet."

Ze had dan wel geen tegenstanders in haar eigen categorie, toch kon Laura nog wel een mooie vergelijking maken. "De eerste ronde voltooide ik in 16.32 minuten. Voor de tweede ronde had ik zeventien seconden langer nodig, maar dat was niet gek, omdat de start van de tijdrit ongeveer honderd meter na de finish lag. De eerste ronde was dus iets korter. Waar de winnaar bij heren H4 sneller is dan de winnaar bij de heren H5, is dit bij de dames niet het geval. Ondanks dat ik twee rondes moest en de H4, H3 en H2 één ronde, was ik per ronde sneller dan de andere dames. Zij hadden minimaal 17.26 minuten nodig voor een ronde. Al met al was het een resultaat waar ik tevreden mee kan zijn."

'Wilde graag voor haar finishen'

Daarbij was Laura onderweg ook nog met persoonlijke doelen bezig, waarmee ze de tijdrit ondanks een gebrek aan tegenstand in haar categorie toch nog aantrekkelijk hield voor haarzelf. "In de tweede keer dat ik de klim op reed passeerde ik een vijftal dames uit andere categorieën. Eén van hen is snel op het vlakke stuk dat na de klim volgde. Ik wilde graag voor haar finishen. Dat lukte. De totale tijdrit legde ik af met 34 kilometer per uur gemiddeld en met als topsnelheid 70 kilometer per uur."

Solo over de finish
Zaterdagochtend stond ook de wegwedstrijd gepland en ook daar was Laura de enige in haar categorie. Ze moest vroeg haar bed uit, want om 8.00 uur klonk het startschot al voor de vrouwencategorieën, die wel tegelijk van start gingen. "Heuvelop bleek ik veruit het sterkste en loste ik iedereen. Omdat ik niet nog veertig kilometer alleen wilde rijden, liet ik twee dames terugkomen om met z'n drieën verder te rijden. Iedere klim moesten ze weer bij me lossen en na de vierde beklimming wist nog slechts één van de twee dames terug te komen. Na de laatste beklimming ben ik vol door gereden en ik kwam zo solo over de finish."