Het is inmiddels mei 2021. Voorzichtig is er een wedstrijdkalender gemaakt. Hopelijk gaan deze wedstrijden door. Maar ik ben er niet bij. Op zaterdag 19 september 2020 nam ik afscheid van de wedstrijdsport. Dinsdag 15 september 2020 vond de eerste wedstrijd van het seizoen 2020 plaats, het NK tijdrijden. Ik prolongeerde hier mijn nationale titel op de tijdrit. Zaterdag 19 september vonden de Nederlandse kampioenschappen Paracycling op de weg plaats. Ook hier was ik uittredend kampioen en wist ik mijn titel te prolongeren. Dit betekent dat ik weer een jaar lang het rood-wit-blauw mag dragen. Voor mij was het een speciaal Nederlands kampioenschap. Na de wedstrijd heb ik namelijk bekend gemaakt dat het mijn laatste wedstrijd was. Ik neem niet meer deel aan wedstrijden. Naar dit besluit ben ik sinds mei 2019 gegroeid.

De topsportcarrière van handbikester Laura de Vaan (39) hangt aan een zijden draadje. Door gewijzigde regelgeving heeft de atlete uit Baexem al meer dan een jaar geen internationale wedstrijd gereden en staat ook deelname aan de Paralympische Spelen op de tocht. De kwestie is al ingewikkeld genoeg voor haarzelf, waarschuwt Laura de Vaan als we beginnen aan het gesprek. De handbikester probeert vervolgens in simpele bewoordingen te vertellen waarom ze in september niet mee mocht doen aan de WK en wellicht al topsportster ‘af’ is. Het Internationaal Paralympisch Comité (IPC) heeft in al haar wijsheid besloten dat de aandoening (en aanverwanten) waar De Vaan en andere sporters aan lijden niet meer een geclassificeerde ‘handicap’ is. Daardoor vallen deze atleten buiten de boot voor de Paralympische Spelen van volgend jaar in Tokio.

Net als vorig jaar heeft Laura maandagavond het Handbikecriterium Delden gewonnen. Die wordt jaarlijks georganiseerd, voorafgaand aan de Twentse Rolstoelvierdaagse. Dat is de tegenhanger van de Vierdaagse Nijmegen en die is dinsdag van start gegaan. Kenmerkend voor het criterium in Delden is de publieke opkomst. "Geweldig", aldus Laura daarover. "Dat maakt het echt bijzonder om hier te rijden en dat kon je vanavond alleen al wel zien aan het aantal deelnemers en het niveau. Met Jetze Plat, Tim de Vries en Jennette Jansen stonden er drie wereldkampioenen aan de start. Als ik kan, ben ik er ook altijd bij hier. Er is geen wedstrijd waar zoveel publiek langs de kant staat."

Veel publiek of niet, er moest natuurlijk wel gereden worden om de winst. En die overwinning die pakte Laura. Vanaf de start reed ze solo aan de leiding. Gemakkelijk was het echter niet direct. "Het was erg warm", zo vertelt ze. "In het verleden hadden we hier vaak regen, maar de laatste jaren is het juist steeds sub-tropisch. Daar komt bij dat het rondje in Delden ook lastig is. Met name de bocht voor de finishstraat, waar je met snelheid aankomt, is niet gemakkelijk. Daar verlies je veel snelheid en vervolgens loopt de weg richting de finish juist wat meer dan vals plat omhoog. Ik heb me er vooral op gericht om goede rondetijden te blijven rijden. Dat is goed gelukt en daar ben ik blij mee."

Vier dagen na haar winst bij de NK tijdrijden heeft Laura zondag opnieuw een zege geboekt. Ditmaal won ze de NHC wedstrijd in Utrecht. "Een groter contrast met het weer van woensdag kon er bijna niet zijn", kijkt ze terug op de dag. "Hadden we woensdag regen en voorafgaand aan de wedstrijd onweer, daar hadden we ditmaal juist een stralende zon en was het warm. Hoewel het woensdag overigens ook niet koud was. We reden in Utrecht op een vernieuwd parcours. Die was met een lengte van 1,1 kilometer wel wat kort, maar voorzien van mooi asfalt en de bochten waren goed te doen."

Een lange race werd het niet. "Vanwegede strakke tijdsplanning, de handbikewedstrijd was slechts één van de vele wedstrijden die er die dag verreden werden in Utrecht, was het voor ons een ultrakorte wedstrijd. Na 43 minuten werden we afgevlagd. Daarbij moet ik wel zeggen dat de resterende tijd en de laatste drie ronden keurig aangegeven werden, dus een verrassing was het niet. Na een wedstrijd waarin ik kop-over-kop heb gereden met een man uit de H4-klasse hebben we gesprint om de eer. Allebei gingen we als winnaar over de streep in onze klasse. Hij bij de mannen H4, ik bij de dames H5/0."