Na een week rust is Laura zaterdag met een wedstrijd uit de nationale handbike competitie begonnen aan het tweede deel van het seizoen. In het Vondelpark viel dat het eerste half uur nog niet mee. "Ik had het af en toe flink zwaar, maar na dat half uur ging het beter", kijkt Laura terug. "Drie ronden voor het einde werden we door de koploper bij de mannen ingehaald en probeerde ik mee te sluipen. Jennette kon volgen en we gingen flink hard. Vervolgens liet ik een gaatje vallen met de koploper bij de mannen."

Samen met concurrente Jennette Jansen ging Laura vervolgens verder. "Het leek uit te draaien op een eindsprint, maar net voor de laatste bocht die zo'n 250 meter voor de finish ligt, probeerde Jennette me te verrassen. Ze passeerde me en ging als eerste de boocht, maar kort na het uitkomen daarvan passeerde ik haar weer. Tot op de streep wist ik voor haar te blijven en zo de overwinning te pakken. Dat in een mooie ambiance, want met het mooie weer erbij was het prachtig om te rijden."

Achter de Duitse Andrea Eskau heeft Laura zaterdag het zilver gepakt in de wegwedstrijd van de World Cup in Oostende, een dag nadat ze er al brons won op de tijdrit. "Deze resultaten die ik dit weekend geboekt heb geven een indicatie hoe ik er voorsta met het oog op Rio", zo zegt ze. "Mijn wedstrijden daar zullen op 14 en 15 september plaatsvinden. Nog iets minder dan vier maanden dus en dan is het zover." In Oostende draaide de wedstrijd uit op een eindsprint. Achter Eskau en Laura werd Jennette Jansen derde.

"Na tweehonderd meter lag de eerste bocht in het parcours, die liep haaks naar links", zo kijkt Laura terug. "Daar wilde Jennette als eerste veilig doorheen. Dat lukte ons allemaal, maar zij had gelijk een klein gaatje. Eén van de Duitse dames liet dat echter niet lang duren en reed het dicht. Zo begon de eerste van zes rondes. Daarna hebben we nog een paar keer geprobeerd om een gaatje te slaan, maar zonder succes. In het begin van ronde vijf waren we echter even me t zijn drieën los. Jennette en ik, en nog een Duitse dame."

Bij de World Cup in het Belgische Oostende is Laura vrijdag als derde geëindigd op de individuele tijdrit. Dat deed ze op een parcours, bestaande uit twee ronden van 8,35 kilometer. "Daarin zat eerst een bochtig deel en bestond het tweede deel van de ronde uit rechte wegen", kijkt Laura terug. "Daarin zat een keerpunt van 180 graden. Naar het keerpunt toe had ik vol de wind mee, maar op de terugweg dus vol de wind tegen. Dat maakte het zwaar. Ik gaf slechts twee seconden toe op Andrea Eskau en 36 tellen op winnares Dorothee Vieth. Zaterdag rijden we hier ook de wegwedstrijd."

Ter voorbereiding op de wedstrijden in Oostende deed Laura vorige week ook al mee aan de Cologne Classic in Keulen. "Ook daar werd ik derde in de tijdrit en was het podium precies hetzelfde als nu. Ook bij die tijdrit hadden we veel wind, in het eerste stuk tegen en in het laatste stuk mee. Voor de Duitse dames waarmee ik in de wegwedstrijd om de winst reed was het tevens het Duits kampioenschap. Andrea en Christiane Reppe deden daar het merendeel van het kopwerk. Dorothee volgde en ik heb slechts af en toe op kop gezeten. Maar het werd een eindsprint. Wederom moest ik daarin mijn meerdere in Andrea erkennen. De andere Duitse dames wist ik achter me te houden. We waren overigens met meer vrouwen gestart, maar de anderen moesten direct of later in de race bij ons lossen."

In Wijk en Aalburg heeft Laura zaterdag de Marianne Vos Classic gereden. Met een overwinning op zak kon ze na afloop naar huis, maar dat had ook zomaar anders kunnen lopen. "Men had niet anders verwacht dan dat ik zou winnen en ikzelf eerlijk gezegd ook niet", zegt Laura. "Alleen pech kon me van de winst houden en dat leek ik nou precies te hebben. Daar al voor waren we met een recordaantal deelnemers van 38 gestart. Een mooi veld en iets later dan gepland gingen we van start voor onze wedstrijd over vijftig minuten en één ronde."

Het tempo in de wedstrijd lag hoog. "Ik moest een groep met mannen laten gaan, waarna ik nagenoeg de hele wedstrijd alleen heb gereden. Het weer was fantastisch en voor Wijk en Aalburgse begrippen stond er weinig wind. Maar ik kreeg dus pech. Een kant van mijn bumper brak af. Hij bleef zitten, maar iedere ronde maakte hij meer kabaal, zeker op de steentjes. Vervanging van de bumper bleek tijdens de wedstrijd niet nodig, omdat hij aan de andere kant bleef zitten en nog steeds functioneerde. Zo kon ik dus toch mooi naar de zege rijden."